Język polski należy do grupy języków słowiańskich, która dzieli się na następujące podgrupy – zachodniosłowiańskie (do których należy język polski), wschodniosłowiańskie i południowosłowiańskie. Ogółem ludność porozumiewająca się za pomocą języków słowiańskich wynosi w przybliżeniu trzysta siedemnaście milionów.
W pozostałych tekstach porównaliśmy język polski do języka angielskiego, który należy do innej grupy. Ustaliliśmy, że sprawia to dodatkowe trudności w tłumaczeniu. Dzisiaj przeanalizujemy na grupie języków zachodniosłowiańskich (posługuje się nimi około 64 mln), czyli tych, z którymi polszczyzna ma najwięcej wspólnego. Do wymienionej grupy należą:
języki lechickie (polski, śląski, kaszubski, nie używany słowiński, oraz nie używany połabski)
języki łużyckie (dolnołużycki i górnołużycki)
czesko-słowackie (czeski, słowacki, oraz nie używany knaan)
Jest sporo aspektów, na podstawie których określamy przynależność wybranego języka do grupy języków słowiańskich. Przede wszystkim, o czym wspomina poprzedni tekst, jest to fleksyjna morfologia. Ważnymi cechami wspólnymi są również:
leksykalny aspekt czasownika, czyli podział na dokonane i niedokonane
palatalizacja
zbitki spółgłoskowe, będące efektem zaniku tzw. jerów
spora część wspólnej leksyki (języki słowiańskie wywodzą się z języka prasłowiańskiego)
Z naszym językiem najbardziej spokrewnione są oczywiście języki zachodniosłowiańskie. Łączy nas z nimi sporych rozmiarów rdzeń leksykalny. To znaczy, że tłumaczenie np. z języka czeskiego, ze względu nie tylko na bardzo podobny system gramatyczny, ale również zasób leksykalny, nie powoduje takich zawiłości, jak tłumaczenie chociażby z języka włoskiego.
Polecam, znalazłem w internecie:
Tłumaczenia Poznań
Tłumaczenia Poznań
Tłumaczenia Poznań
poradydlabiznesu 